Jestem podejrzany

Skoro w poprzednim wpisie omówiłam krótko osobę sprawcy wypadku drogowego dziś wypadałoby zająć się ofiarą tego przestępstwa. 

Treść art. 177 k.k. wskazuje, że ma on na celu nie tylko ochronę dobra wspólnego jakim jest bezpieczeństwo w ruchu lądowym, wodnym i powietrznym. Dobrem najbardziej narażonym przy popełnieniu tego przestępstwa jest zdrowie i życie ludzkie i to ono stanowi najważniejszy przedmiot ochrony.

Kto zatem może być ofiarą tego przestępstwa?

1. tylko inna osoba, a więc nie sam sprawca, choćby odniósł najpoważniejsze obrażenia

2. konieczne jest zaistnienie skutku w postaci jej śmierci bądź określonego uszczerbku na zdrowiu – ten wątek rozwinę w kolejnym wpisie. 

3. może to być osoba obca jak i najbliższa dla sprawcy (małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu – art. 115 § 11 k.k.), przy czym w tym drugim przypadku ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. 

Przedmioty nieożywione pozostają, z oczywistych względów, poza zainteresowaniem ustawodawcy.

A co ze zwierzętami?

Zgodnie z art. 25 ustawy  z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt  (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 122) Prowadzący pojazd mechaniczny, który potrącił zwierzę, obowiązany jest, w miarę możliwości, do zapewnienia mu stosownej pomocy lub zawiadomienia jednej ze służb, o których mowa w art. 33 ust. 3, czyli lekarza weterynarii, członka Polskiego Związku Łowieckiego, inspektora organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, funkcjonariusza Policji, straży ochrony kolei, straży gminnej, Straży Granicznej, pracownika Służby Leśnej lub Służby Parków Narodowych, strażnika Państwowej Straży Łowieckiej, strażnika łowieckiego lub strażnika Państwowej Straży Rybackiej.

Art. 37 tej ustawy stanowi, że naruszenie opisanego wyżej nakazu stanowi wykroczenie, zagrożone karą aresztu albo grzywny. Karalne jest także usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo. W razie ukarania za to wykroczenie można:

• orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia 
• przedmiotów z niego pochodzących
• przepadek zwierzęcia
• nawiązkę w wysokości do 1000 zł na cel związany z ochroną zwierząt.

  Pytanie niby proste.

 Jak to kto? Kierowca!!!

W praktyce  jeśli chodzi o odpowiedzialność osób innych niż kierowca mamy aż 3 linie orzecznicze do wyboru: 

1. taka osoba jest współsprawcą np. powierzający kluczyki od samochodu osobie nietrzeźwej (Sąd Najwyższy, orz. z dnia 9.12.2010, III KK 196/10, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu orz. z dnia 24.08.2016 r., II AKa 201/16);
2. osoba ta ponosi odpowiedzialność tylko za skutek spowodowany wypadkiem o ile między jej działaniem a powstaniem skutku zachodzi związek przyczynowy (Sąd Najwyższy, orz. z dnia 30.09.1977 r., VII KZP 35/77);
3. nie ma  podstaw prawnych do takiej odpowiedzialności (Sąd Najwyższy, orz. z dnia 4.02.1992 r., II KRN 451/91).

Niestety, dominującym obecnie poglądem jest pogląd nr 1.

Na koniec mała kontrowersja:  Sąd Okręgowy w Krakowie w orzeczeniu z dnia 17.02.2005 r., za sygn. II Ka 30/05, uznał, że Nieprawidłowe wykonanie naprawy samochodu, mające istotne znaczenie dla jego bezpieczeństwa, dokonane przez właściciela firmy naprawczej lub jego pracownika, nieposiadających odpowiednich kwalifikacji do dokonywania napraw tego rodzaju, pociąga za sobą odpowiedzialność właściciela za stan techniczny pojazdu, zatem i za powstały wypadek, o ile wykazano jego nieumyślność.